"Bilmiyorum Ne Olacak"...
Hep isyan, hep hüzün, hep acı, hep hayal, hep beklemek, hep ertelemek... miydi bu hayat... Hiç mi güzel bir şey yok içinde; ya da güzel olanlar, hep az, hep kısa, hep sonunda istemsizce burukluğu getiren... miydi bu hayat... Çocukluktan sahip çıkmak, iyi olana, güzel olana; kaybetmemeye çalışmak, her kaybedişte daha da azıyla mutlu olmak... O daha az olan mutluluğu günlerce beklemek, yanıbaşından, içinden geçip giden kötülükleri, beklenen umutla görmezden gelmek... Hep az'la yetinmek... Bu, sadece benim kaderim değil... Benim gibi on binlerce, belki yüz binlerce, abartarak milyonlarcası var... Azla mutlu olmak diye bir şey var; küçük şeyler ile... Kimilerinin basit ve saçma bulduğu şey, kimisi için nefesine nefes katan bir mutluluk, huzur... Bilmiyorum ne olacak, bilmek istemediğimden... Kaçtığımdan... Kaçmak lazım; benliğini başka türlü koruyamıyorsun hayattan... Öyle hiç'im ki şu hayatta... Ve tüm bu karamsar gibi görünen ruh halinden uzak, öylesine güçlüyüm ki... Güçlü…